Futbolun en basit kurallarından biridir; atan ve tutan iyi olacak.
Futboldan çok anlamayanlar için açıklayayım; kaleci ve forvetiniz iyi olacak. Onlar iyi olursa diğerlerinin açığını da kapatırlar. Beşiktaş, 2 sene şampiyon olduğunda iyiydi atan ve tutan.
Geçen sene Şampiyonlar Ligi’nde de iyiydi atan ve tutan.
Ama bu sene iyi değil atan ve tutan.

Tutan iyi olmayınca; adını bu sene başında duyduğumuz Sarpsborg’dan, ilk 6 dakikada 2 gol yiyebiliyorsunuz.
Atan iyi olmayınca; ilk 6 dakikada, tutanın hatalarından yediğiniz golleri telafi etme şansını elinize geçirmenize rağmen kullanamıyorsunuz.

Çok iyi bir atan (Güven Yalçın) buldu Beşiktaş aslında, umutlandı da. Ama onu da UEFA kadrosuna yazmayınca Kanadalı atana kaldı buralar. Buralar dedim de aklıma geldi. ‘Buralar eskiden dutluktu’ lafı var ya, işte öyle. Gomez vardı atan, kaçtı gitti. Aboubakar vardı atan, parası yetmedi Beşiktaş’ın. Cenk vardı atan, hedeflerinin peşinden İngiltere’ye gitti. Negredo vardı atan, sahi o niye gitti?

Çok iyi tutan ise hiç bulamadı Beşiktaş. Biraz Fabri iyi tuttu son 2 sene, o da atan Cenk gibi hedeflerinin peşinden İngiltere’ye gitti. Öncesinde hiç olmadı sanki iyi tutan. Alman Milli Takımı’nın kalecisi Aumann dediler, akıllarda şapkası kaldı. Nijerya Milli Takım kalecisi Shorunmu dediler, akılda hiçbir şeyi kalmadı. Genç yetenek Fevzi dediler, direkleri yumrukladı. Asper, Myhre, Runje, Boyko geldi; onlar da tutamadı.

Sonra Brezilyalı atan girdi oyuna, Kanadalı “atamayanın” yerine. İşte o anda atanın ne kadar önemli olduğunu anladık. Oyuna girmesiyle takım hareketlendi sanki. Hani derler ya “basireti bağlanmış” diye, işte o Kanadalı atan, takımın basiretini bağlamıştı sanki. O çıktı takım düzeldi, hatta inanmazsınız “tutan” bile tutmaya başladı.

Sonra Lens çıktı sahneye... 1 gol attı, 1 gol attırdı. Yetmedi 1 gol daha attı. Hem Beşiktaş’ı kurtardı, hem de atan ve tutan arkadaşlarını.

Not: Siz bu yazıyı okurken; Kanadalı atanın, ülkesi Kanada’ya giderek futboldan uzak bir yaşam sürmesini hayal ediyorum ve umuyorum.